Als jonge honden besluiten ze het gewoon te gaan doen: een boot kopen in de Caribbean en twee jaar rond de wereld te gaan zeilen. Ook een reis met een missie: ontdekken hoe het ervoor staat met de door mensen bedreigde oceaan. Hun avontuur leidde tot een 8-delige TV documentaire ‘Zee, zout en zeilen’ en een prachtig boek. We hebben wel een paar brandende vragen, Arjen van Eijk van de Green Miles reageert.
Wat was het moment dat jullie dachten: ‘deze reis gaan we maken!’
“Het was een proces van 5 jaar. Maar in 2004 toen we met het eerst met 4 vrienden naar Frankrijk zeilde, was ik verkocht en wilde ik een lange reis met een zeilboot maken. Het eerste plan daarin was in 9 maanden met de seizoenen mee naar het Caribisch gebied en terug, maar hoe meer we gedurende de jaren voorbereiding zagen en lazen over de Grote Oceaan, hoe meer dat begon te trekken. Uiteindelijk besloten we in het Caribisch gebied te beginnen, en de boot rond de wereld terug naar Nederland te zeilen. Een foto van de baai op het eiland Fatu Hiva op de Marquises eilanden (Frans Polynesië) deed ons de knoop doorhakken. Dat was te mooi om te laten liggen.”
Als de trends die jullie gezien hebben zich doorzetten, wat is er allemaal verdwenen als ik bijvoorbeeld over 10 jaar de wereld zou rondzeilen? Kortom: hoe hard gaat het?
Het is moeilijk om hard te maken hoe de oceanen eraan toe zijn over 10 jaar. Maar ons werd duidelijk dat vooral de minder ontwikkelde landen nauwelijks iets aan het afvalprobleem doen. Op de prachtigste eilanden loop je over stranden vol plastic. De Middellandse Zee is zo goed als leeggevist, en dure tonijn komt uit tonijnboerderijen (vetmesterijen, geen kweek, dat bestaat niet). Ik verwacht persoonlijk dat over 10 jaar ontzettend veel koraal verdwenen is, dat er een serieus voedsel probleem ontstaat door de visserij, en dat het plastic probleem ontzettend toeneemt. We hopen dat Florian met zijn project The Ocean Cleanup aan dat laatste probleem een tegenactie biedt.
Wat was jullie spannendste moment op zee?
Dat waren er twee. De tocht van Bali naar Singapore, waar we met 6 man aan boord in een storm terecht kwamen met vlagen tot 68 knopen. Die tocht duurde 15 dagen, tegen de wind in en was totale hel.. Iedereen aan boord was onervaren en werd ziek. Florian en ik moesten met de hand sturen (de windvaan kon deze omstandigheden niet aan), geestelijk stonden we op de autopilot. En maar proberen de schade te beperken. Het grootzeil scheurde in 3 stukken, en er was veel kleine schade. Daarnaast zijn we in de straat van Malakka (het ‘oude’ piratengebied) ‘s nachts achtervolgd door een motorbootje, die op een gegevens moment echt naast ons voer. Dat was een angstig moment, samen met de tocht door het piratengebied van Somalië. De golf van Aden. Nu blijkt het jaar dat wij daar waren, het ergste piraterij jaar geweest te zijn in dat gebied.
Hoe heeft deze reis jullie veranderd? Waar merken bijvoorbeeld familie en vrienden aan dat jullie dit in de rugzak hebben?
Voor mij heeft het er aan bijgedragen dat ik geloof dat de dingen die je écht wilt doen, en waar je gelukkig van wordt, ook echt kunnen lukken als je daar je hart in stopt. Als je keihard werkt aan iets waar je in gelooft, dan lukt het. Dat is iets waar ik nog bijna dagelijks wat aan heb. Ik zie veel minder beren op de weg.
Wat kan ik als lezer praktisch doen om de oceaan te beschermen?
MSC gecertificeerde vis eten, je rotzooi (op het strand) opruimen, niet met haaien gaan kooiduiken op plekken waar ze vlees in het water gooien. Geen souvenirs als schilpad schilden kopen, of gedroogd koraal, of andere dingen die uit de zee komen. Niks aanraken tijdens het duiken.